Me putrat tona shëtitëm botën
(Pjesa e dytë)


* * *

Ora 10.00 e mbrëmjes…
- Ngrihuni, se kini fjetur mjaft! Obobo, ora 10.00 e natës! Çohuni, çohuni budallaqe! Si nuk na zgjove?!
- Pse, ora është 10.00? Çfarë do të bëjmë ne tani; do të rrimë?
- Jo, do të luani!!… Po, sigurisht, do të merremi me përgatitjet e udhëtimit.
- Po, pse në dhjetë të natës e kemi lënë?
- Ah, moj budallaqe!
- Riki, mbas gjithë kësaj lodhjeje na takon një darkë e mirë dhe një
pushim i mirë për t’u çlodhur.
- Patjetër…
- … …
- Darka ishte e mrekullueshme: të lumtë, Sui, për përgatitjen që pate bërë dhe për shijen e mirë që kishte! Tani të shkojmë të gjitha të flemë që të qetësohemi për nesër…
- Natën!…
- Natën!…
- Po ikim edhe ne, Steberei!
- Natën…, Bina!
- Natën…, Steberei!
- Natën…, Otomina!
- … …
- Po Sui, po fle?
- Po, po fle!
- Mirë, pra, dhe unë s’kam se çfarë të bëj; po shkoj të fle!
- … …
- Me kë je në dhomë?
- Me Suin.
- Sui po fle me Arsën. Pra, me kë do flesh?
- Me jastëkun!
- Ha-ha, ha-ha! Me jastëkun!
- Po, natën!…
- Natën!…
* * *
Ora 11.30…
- Çohuhni, ora 11.30!
- Hë, mos bëj obobo!
- Shpejt, bëhuni gati; duhet të nisemi. Sui i ke vënë të gjitha gjërat në aeroplan?
- Po, Riki…
- … …
- Të lumtë! Merrni ato që na duhen dhe ejani në aeroplan!
- Riki!…
- Po… shpejt Steberei, nuk na pret koha!
- Arsa, po si?…
- Xhoi, shpejt!
- Po, ja, gati jam Kuqo.
- Mos u tall, sepse ti je ende në shtrat e mbuluar me batanije! Nuk do të vijë mirë kur të të lëmë këtu vetëm?!…
- Si?!… Jo, unë jam zgjuar!
- Hë, pra, eja! Mendon se do të vish me pizhama në udhëtim?
- Jo, unë vetëm xhaketën kam…
- Si bën edhe ti, si bëëën, ti!…
- Si bëj unë?!
- Ej, djema, mos u merrni me broçkulla; nisemi se koha s’pret më!…
- Po, ke të drejtë!
- Gati, gati jeni?
- Po, gati jemi!…
* * *
- Nuk më besohet: u nisëm?!
- Po, Sui! Dhe shpresojmë se do të dalim mirë…
- Shpresojmë: Zoti na ndihmoftë!
- Riki, mos më thuaj që do të kalojmë edhe nën ujë?
- Oh, Steberei, më fal, ti nuk ishe kur ne ndërtuam aeroplanin?
- Po, isha.
- Po kur ishe nga të lindi kjo pyetje?
- Më fal, por ti e di që pyetjet lindin gjithmonë vetëm nga…
- Po, uau!… Shiko përjashta: një bukuri e jashtëzakonshme! Po fluturojmë…
- … …
- Shikoni, ne për një orë do të hyjmë në ujë!…
- Vërtet?… Jo, unë kam shumë frikë!
- Xhoi, mos u bëj frikacake! E di ti, frikacakët s’janë dhe guximtarë…
- Jo, Sui, unë jam trime dhe guximtare.
- Atëhere, përse ke frikë?
- Jo, Sui, të më falësh, por unë këtu s’dua të tregoj trimëri!…
Heshtje.
- …Dhe ta dish mirë se dhe populli thotë që me detin s’bëhet shaka!
- E di, Xhoi, e di, madje thonë se deti është gënjeshtar!
- Dëgjoni, djema! Duhet të kalojmë ngushticën e Lamanshit për të mbërritur në Francë.
- Më fal, Riki? Më duket se ajo ngushtica e Lamanshit ka të bëjë me Anglinë?
- Sa e mirë që më je në gjeografi, moj Sui!
- Më fal, nuk jam Sui!
- E mirë, ti, Bina?
- Po, pikërisht dhe tani dua përgjigjen!
- Po, kanali i Lamanshit lidh Anglinë me Francën.
- Po, po ju më gënjyet: jeni gënjeshtarë!
- Dëgjo, Bina, ne jemi gënjeshtarë; të gënjyem se nuk kishte rrugëzgjidhje tjetër!
- Në rregull, Kuqo! Unë do të fle gjumë dhe ai që do të më zgjojë do ta ketë punën pisk!
- Mirë, tani mundohu të të zërë gjumi shpejt, sepse për dhjetë minuta jemi në brendësi të Anglisë.
- Oh!...
- Kishe ndonjë gjë për të më thënë, Otomina?
- Jo...., në të vërtetë po!
- Shprehu: sot të gjithë grabitqarët ia kanë futur gjumit!…
- … …
Bam… bam... bum…
- E dëgjuat?
- Po, Otomina!
- Çfarë ishte? - pyeti Xhoi.
- Më duket se…
- Më falni!
- Uaaa!
- Jam unë! Po kërkoj të ha!
- O, moj Bina, na tmerrove!
- Ha-ha, ha-ha!
- … …
- Kur kthyet kokën ngjanit sikur ju kishte ikur fytyra: ishit të tmerruara! Domosdo, e kam thënë; nuk jam vetëm unë frikacake këtu!
- … …
- Dëgjoni, djema, jemi afër kanalit dhe shijojini tani bukuritë!
- Uau!…
- … …
- Unë e urrej këtë vend kaq të shëmtuar! Shihni këto ndërtesa, sikur të ishin prej kartoni!
- Jo, jo, e ke gabim!
- Dëgjo, ti, mace budallaqe!
- Dëgjo, ti, jo unë!
- Më vjen keq, por ai që kopjon fjalën e shokut, më fal për shprehjen, ha mu... e maçokut!
- Ti, me që ra fjala, ishe mace aristokrate?
- Po, isha, jam, madje dhe do të jem!
- E shoh, e shoh, s’ishe, nuk je dhe nuk do të jesh!
- Ah, e shkreta ti, se si i thua këto fjalë? Ke të drejtë se nuk do të jesh kurrë…
- Dëgjo, Bina!
- Po, Sui!
- Unë mbase s’kam qenë, por, përderisa gjendem në familjen tuaj, jam. Për të ardhmen nuk mund të flas…
"Të lumtë, të lumtë, të lumtë!" Të gjitha përnjëherësh e përgëzuan Suin për përgjigjen që dha dhe i thanë që megjithë mend ajo qe një mace aristokrate.
- Djema, shihni çfarë bukurish! Tani jemi në Francë dhe për pesëmbëdhjetë minuta jemi mbi kullën Eifel!
- Uau, mbi kullën Eifel! Është mrekulli të jesh mbi atë!
- Kuqo, kur të arrijmë atje duhet menjëherë të shtypësh butonin "a" dhe "c".
- Po, por për çfarë arsye?
- Sepse, po të mos i shtypësh, do të biem mbi kullën Eifel!
- Në rregull, Xhoi!
- … …
- Po, por tani po ju pyes, Riki…
- Fol, Xhoi!
- Ne duam goxha që të arrijmë në Francë…
- Po, e thashë që të mos grindeshin ato!
- … …
- Aha, tani e kuptova. Djema, t’ju them të vërtetën ne nuk jemi
në Francë në këto çaste!
- Oh, jo, përse kështu?!
- Mos u mërzisni, mos u trishtoni se ne do të kalojmë në një vend shumë të bukur që quhet Stonehange.
- I paditur! Ti nuk ke të ardhme për maçok fisnik se nuk di të lexosh anglisht!
- … …
- Hej, Bina: lexohet Soton Heinxh!
- Gabim e the edhe ti…
- Gabim…
- E po, përse s’e thua tamam?
- … …
- O Zot i madh!
- Pse i ankohesh Zotit?!… Zoti t’i ka dhënë të gjitha të mirat!
- Në rregull Bina: a mund të shkosh të hash dhe të qetësohesh?…
- … …
- Hej, Riki, ka ndodhur diçka!
- … …
Të gjitha macet dhe maçokët u mblodhën me vrap te pilotët Kuqo e Xhoi, përveç Binës.
- Hej, Kuqo, ç’ka ngjarë?!
- Karburanti është në të mbaruar!…
- Mos!…
- Kjo do të thotë që ne nuk mund të...
- …Jo, Steberei, mos e thuaj atë fjalë: Zoti do të na ndihmojë!
- … …
- Jo, Arsa, Steberei ka të drejtë: kjo do të thotë që mbaruam!
- Ç’është?! Çfarëëë ka ndodhur?!…
- Bina, karburanti…
- Si, çfarëëë?!…
- Nuk di t’u përgjigjem të gjitha pyetjeve të tua, por di që karburanti, për fat të keq, ka mbaruar!
- … …
- Djema, mos u shqetësoni, se do të ndalojmë pranë Stonehange, vendit të çudirave në Angli.
- Në Angli? Mos më thuaj se putrat tona do të shkelin në atë vend të shpifur! Putrat tona nuk e meritojnë të shkelin aty!
- Bina, këtu bëhet fjalë për jetën tonë!
- Po, por...
- Djema, po ulemi! Shtyp butonin "e" dhe "a"!
Heshtje...
- U ulëm, dilni shpejt! A jemi të gjithë këtu?
- Po, Steberei, të gjithë jemi, me përjashtim të Binës!
- Kuqo, shiko një herë se çfarë po bën!
- Si urdhëron, padroni im!
- … …
- Ha... ha.... ha!
- Ç’ka, Kuqo! Çfarëëë ka ngjarë?
- Bina, ha... ha… ha!… Po ha si llupse!
- Çfarëëë, si the, Kuqo?!
- Je macja më e mirë! Kështu thonë të gjitha macet e tjera.
- Të gjitha të mira jemi!
- … …
- Kush e ka hartën? - pyeti menjëherë Otomina.
- Unë! - u përgjigj Xhoi.
- Oh, çfarë fatkeqësie ka ndodhur me jetët tona! Putrat tona kanë shkelur në këtë vend të mallkuar!…
- Jo, Bina, e ke gabim: putrat tona shëtitën anembanë botës! - tha Arsa.
- … …
- Djema, tani djathtas!
- I gjori Xhoi ka rënë në botën e hartës…
- Sa bukur do të jetë kur të mbërrijmë atje!…
- Kush ka qenë të ngrejë dorën! - thirri Sui me zë të lartë.
- Unë! - u përgjigj Bina.
- Si, ti?! Po ti sikur s’ke qenë asnjëherë në Angli, se e urreje?!
- Em..., e po..., më…, ëëë… ëëëë!…
- Hë, ngeci karkaleci!
-Ah, moj Arsa, sa budallaqe je: mos të dukem gjë si karkalec, ty?
- Jo, ç’ne! Kështu je, marshallah, ti, po është si shprehje!
- Shprehjet thuhen me mend dhe u thuhen atyre që u shkojnë!
- Ke pakëz të drejtë!
- … …
- Djema, ju kam ngatërruar…
- …Po, përse Xhoi?…
- Po, ja, Riki, në vend që të ktheheshim majtas, u kthyem djathtas!
- Oh, jo Xhoi: ky është një gabim fatal!
- E po, më falni, ju lutem!
- Patjetër, ç’është ajo fjalë, Xhoi!
- Faleminderit, Riki!
- S’ke përse të na falënderosh! - tha Arsa.
- … …
- Oh, meqë ra fjala, duhet të hamë që të marrim fuqi!
- Ti, Bina, ke ndërruar vendin me Arsën apo e kini bërë me marrëveshje ju të dyja?
- Të më falësh, Kuqo, por unë tani jam mis dhe mbaj dietë.
- Ua, Arsa, që kur je bërë mis, ti, dhe ne nuk dimë gjë?
- Që kur jam dobësuar!
- … …
- Ej, vajza, shikoni: arritëm në Stonehange!
- Ua, ua, çfarë mrekullie!
- Po ty, moj Bina, sikur nuk të pëlqente ky vend?
- I shpifur është!
- Po, përse ia bëre "ua"?!
- E po s’e di as vetë, po shko tani!
- Djema, ky është vend çudirash dhe të lutemi që të na ndihmojë!...
- Ke të drejtë, Otomina! Të lutemi!
- Vendosuni përpara gurëve!
- Po, Riki!
- … …
Pas pesëmbëdhjetë minutash përballë tyre shfaqet…
- Riki!
- Po, Steberei?
- Shiko lart: nëndetësja jonë!
- Ky është vend mrekullish! Ejani djema dhe vajza, mrekullia e mendjes sonë po na pret. Djem e vajza, si thoni: kur të kalojmë në det do të mbledhim korale dhe guacka?
- Kjo është një ide e mrekullueshme, Otomina!
- Faleminderit!
- Si thoni, të bëjmë një këngë?
- Po, Sui, meqenëse e dhe ti mendimin e para… Duhet ta bësh ti këngën!
- Hëm, po:
Mace jam,
pis pis pis…
Maçok jam,
mja mja mja…
- E gjora unë, e nisa shumë mirë, por ç’të bësh kur cipa e trurit më është fshirë me nga ato gomat e mira fare.
- Mos u shqetëso!
- Jo, duhet të shqetësohet! - thiri Bina.
- Mos, mos u zini! - thiri Kuqua.
- Po jo, mor Kuqo, si do të zihemi ne!
- … …
- Djema e vajza, të mos harrojmë se na mërziten ata pastaj… Tani na duhet të dalim të shikojmë për ndonjë çudi tjetër brenda në det. Më mirë do të ishte të ndaheshim pesë vajza veç dhe tre djem veç. Pranoni?
- Po! - thirrën macet njëzëri.
- Dalim, si thoni?
- Mirë!
- … …
- Ua, Arsa, shiko se çfarë gjeta! Një korale në formën e një luani…
- Shiko, Sui, se çfarë gjeta unë!…
- Çfarëëë është ajo?
- Një yll deti! Po ti, Bina, çfarë e ke atë?
- Algë në formën e një peshku. Po ti, Steberei?
- Unë gjeta një iriq pa gjemba.
- Ndërsa unë kam gjetur një unazë, - tha Otomina.
- Një unazë, e pabesueshme?!
- Po, Bina, dhe mua, kur e kapa me putra, m’u duk e pabesueshme.
- … …
- Do ta vendos në gisht sapo të dalim!
- Po ti, Xhoi, çfarë gjete?
- Unë gjeta një korale.
- Po ti, Kuqo?
- Unë kam gjetur guacka të papara!
- Kurse unë asgjë!
- Jes... jes! Unë gjeta je... je, ua… ua!
- Ç’gjete, more?
- Gjeta një medalion me gurë blu, po më duket sikur është medalioni i Roouzës së Titanikut.
- Uau, sikur të jetë e vërtetë, Riki!…
- … …
- Si thua, sikur të kthehemi pas pesëmbëdhjetë minutash, ë?
- … …
- Vajza, sipër jeni?
- Po!
- Na ndihmoni pak, të ngjitemi?
- Po, patjetër!
- Shikoni çfarë ka gjetur Rikoçi!
- Kam gjetur një medalion si të Titanikut!
- Ha-ha, si ju gënjen mendja?!
- Mund të jetë imitacion?
- Ha-ha, imitacion!?
- Mirë, mirë, e lëmë këtë muhabet! - tha Xhoi.
- Përse?
- Sepse për tridhjetë minuta do të jemi në Francë dhe do të shijoni bukuritë mbretërore ose më mirë përrallore…
- … …
- Ne duhet të kuptojmë se shëtitja jonë ishte shëtitje magjike.
- Po, Otomina, ke të drejtë: kjo e ka emrin shëtitje magjike!
- … …
- Hej, djema!… Tani jemi në Paris, mbi kullën Eifel!
- Sa e kam pritur këtë çast! Në Francë të gjithë njerëzit janë aristokratë! - tha Bina.
- Këtu në Francë ndodhet një nga mrekullitë e botës…
- Pushoni!
Heshtje.
- Dëgjo, Xhoi! Edhe ti, Kuqo! Kur të jemi mbi kullën Eifel shtyp butonin "a" dhe "c"!
- Më fal, Riki! Po nuk e shtypëm, çfarë ndodh?
- Do të biem mbi kullën Ejfel!… Hë, tani e kuptove?
- … …
- Po, mund të na flasësh për kullën?
- Patjetër! Është ndërtuar në vitin 1889 nga inxhinier Gustav Ejfel. Ajo është e gjithë prej hekuri; është e lartë 320 metra; në katin e sipërm ndodhet resoranti dhe mbi të ndodhen antenat televizive.
- Mendoni pak, sa mirë do të ishte të gjendesha në restorant dhe të haja gjellë nga guzhina franceze? Imagjinoni pak, sa bukur do të ishte!
- Ke të drejtë, Bina! Gjë më të shijshme s’ka!
- Pa imagjinoni pak sikur Xhoi dhe Kuqoja të harrojnë të shtypin butonat: do të biem në pjatat e aristokratëve dhe fisnikëve francezë!
- Ha-ha!
- Dëgjo, Arsa, ne nuk jemi dhe aq budallenj sa të shtypim butonat…
- Më vjen keq Kuqo, por unë e thashë me shaka.
- Atëhere, më fal që u përgjigja ashtu.
- Asgjë!
- … …
- Ua, shihni, shihni kullën Ejfel! Duket që këtu, shihni, ja ku ndodhet!
Të gjithë u mblodhën në xhamin përpara, madje dhe pilotët, Kuqoja e Xhoi, e shkëputën vëmendjen nga butonat.
- Ej, Xhoi, e shtype? Edhe ti, Kuqo?...
- Jo!
- Mos!
- Kjo do të thotë që nuk kemi shtypur asnjë buton!
- Jo, jo!
- Po tani, si do t’ia bëjmë! Do të biem mbi kullën Ejfel!
- Po, Sui!
- Jo... jo… jo!… Do të ngordhim!
- Arsa, jo!
- Ha-ha! Ne do të biem mbi tabakatë e kamarierëve, do të hamë dhe do të ngopemi!
- Ç’thua, moj Bina?
- Por, ja, do ta shikoni! Ose do të biem te dhoma ku ndodhen ata njerëzit prej dylli!
- Dëgjoni, ne po biem dhe nuk do të ngordhim! Por është shumë e rrezikshme se të gjitha mediat do të merren me ne.
- Oh, Riki, Riki! Ti je torollak fare!
- Pse, more, ne jemi talente! Jo të na marrin mediat e Parisit, por ta japin të gjitha stacionet e botës këtë ngjarje!
- Bina, ti nuk e kupton fare ku e ka Riki!
- Hë, moj Sui, meqenëse e ditke ti?!
- Ai thotë kështu se po të na kapin mediat, prindërit tanë do vijnë të shqetësuar këtu!
- Pse ashtu është?
- Po, Bina, ashtu është, siç thotë Sui. Tani le të mos merremi me
fjalë, por të mbahemi fort. Dakord?
- Po, Riki!
- … …
- Ma do mendja se do të arrijmë mbi kullë në orën dy të natës.
- Ç’thua, more! Ora është dy pa një minutë!
- … …
- Kujdes, mbyllni sytë!
- Jo... jo... jo... jo!…
- Kini kujdes!
- … …
- Riki, kemi prishur antenat televizive!
- Sui, ti nuk di fare nëse i paskemi prishur!
- Arsa, kemi rënë në majë, ku ndodhen antenat.
- Tani bërtit!
- Mos, se francezët qenkan zgjuar! Shikoni, të gjitha dritat ndezur! Po tani, ç’duhet të bëjmë?
- Tani mbahuni fort!
- Jo, ne duhet të dalim nga mrekullia e trurit tonë dhe të mbahemi në majat e antenave…
- … …
Në kohën që po rokulliseshin dhe përpiqeshin për t’u mbajtur, diçka ndodhi.
- Otomina, shih pak poshtë!
- Ububu, Riki, ktheje pak kokën!
- Ej, djema, jam duke u rrëzuar!
- Prit, Xhoi, se po të mbajmë ne!
- Faleminderit, Riki!
- Oh, jam duke u rrëzuar!
- Prit, Riki, se po të mbaj unë!
- Faleminderit, Kuqo!
- Oj, ra... shë!
- Prit se erdha!
- Faleminderit, Sui!
- Ej, më mbaj pak, Arsa?!
- Po..., Otomina, rashë?!
- Faleminderit!
- Steberei, të lutem, ndihmona, eja bashkë me Binën se jemi shumë!…
- Po, ja, erdhëm!
- … …
- Çfarë ndodhi vallë për dy minuta?
- A... a... a... a... a… a… shikoni?! Paskemi rënë në dhomën ku gjenden ata njerëzit prej dylli!
- Shihni, kjo nusja! Është me tabaka!
- Me tabaka?!
- Po, Bina, pse u habite?
- Patjetër, këtu duhet të ketë diçka për të ngrënë.
- Menjëherë, po shkoj të hidhem!
- Mos!…
- Një…, dy…, tre… U hodha!
- Mos!… Mos!…
- E sheh, moj, që e prishe nusen!
- Po tani çfarë do të ndodhë?...
- Çfarë do të ndodhë?
- Tani në burg... në burg! Ha ha ha!
- Pse, Otomina, nuk e beson?
- Nuk e besoj, se burg për mace s’kisha dëgjuar ndonjëherë…
- Ke të drejtë se dhe unë kot ia futa, se burg për mace s’ka!
- … …
- Tani, Riki, na duhet të zbresim poshtë.
- Përse?
- Sepse nuk duhet të rrimë këtu. Jemi të rrezikuar… Tani për tani nuk ka ardhur policia, por...
- Mirë, pra, e pranoni mendimin e Kuqos?
- Po!
- Gati jeni?
- Po!- Prisni, se duhet të hyjmë në ashensor!
- Okej, jes...
- … …
- Si, ku jemi këtu? Sui... ui?…
- … …
- E kuptuat që Franca është vendi magjepës?
- Atëherë mbërritëm?
- Mbërritëm!
- Mos duhet të dalim përballë njerëzve tani?
- Jo!
- … …
- Trima, djema!...
- Po, Riki ke të drejtë!
- Shihni..., shihni! Nuk po na vënë re!
- … …

Xhulia Xhekaj